די נייע געטער

פּראָלאָג - - דער גבול - - פון ליפ צו ליפ - - שוין ווידער ניחא - - שכל במקום גאט - - פארלארענע מתנות - - גאט-זוכעניש - - א לעבענס – שיפל - - וויל און מוז - - און איך אליין - - דאס מעכטיגסטע - - ביי טויער פון לעבן - - די נייע געטער - - שיקזאל
צוריק צו יהואש לידער און פּראזע

---

די נייע געטער (יאר: 1909)

צוברעך די אומריינע אלטארן,

זיי זיינען פאלש, זיי אלע נארן...

דעק אויף דיין גאט'ס פארהילטן פנים,

רייס אפ זיין מאסקע און קוק אן אים –

ס'איז בלויז דיין "איך" וואס לויז געריסן

זיך האט, פון אייגענעם געוויסן...

דיין "איך" בלויז וועלכער איז אנטלאפן,

פון וועלט-געזעץ, פון הימל'ס שטראפן...

דיין פרייהייט – קוק זיך צו נאר נענטער,

ס'איז דיין באגער דער ווילד-צוברענטער,

וואס דורך דעם פאקוס פון די ליפן,

פארוואנדלט האט זיך אין פּרנציפּן...

טו אויס דיין קרוין פון זעלבסט=רעגיערער,

דו אומגעשיקטער דעזערטירער,

אויף וועמענס פיס די קייטן קלינגען,

וואס וועלן דארט צוריק דיך ברענגען,

פון וואו דיר לויפן האט געוואלט זיך,

און ברעכן וועט דיין שקלאפן-שטאלץ זיך...

אין שטויב זיך לייג, און בויג דיין שטערן,

און רייניק מיט חרטה-טרערן,

דיין גאוה'דיק און זינדיק שטרעבן,

און שטארב אום-ווידער אויפצולעבן...

דען דער וואס וויל זיין גאט דערקענען,

מוז ערשט זיין איך, אליין פארברענגען.