Fajr͵o͵n sent͵as mi intern͵e, Viv͵i ankaŭ mi dezir͵as, — Io pel͵as mi͵n etern͵e, Se mi al gaj͵ul͵o͵j ir͵as... Se ne plaĉ͵as al la sort͵o Mi͵a pen͵o kaj labor͵o — Ven͵u tuj al mi la mort͵o, En esper͵o — sen dolor͵o!
IV. El Heine’.
En sonĝ͵o princ͵in͵o͵n mi vid͵is Kun vang͵o͵j mal͵sek͵a͵j de plor͵o, — Sub arb͵o, sub verd͵a ni sid͵is Ten͵ant͵e si͵n kor͵o ĉe kor͵o.
∗ ∗ ∗
„De l’patr͵o de l’vi͵a la kron͵o Por mi ĝi ne est͵as hav͵ind͵a! For, for li͵a sceptr͵o kaj tron͵o — Vi͵n mem mi dezir͵as, am͵ind͵a!“
∗ ∗ ∗
— „Ne ebl͵e!“ ŝi al mi re͵dir͵as: „En tomb͵o mi est͵as ten͵at͵a, Mi nur en la nokt͵o el͵ir͵as Al vi, mi͵a sol͵e am͵at͵a!“
V. Ho, mi͵a kor’.
Ho, mi͵a kor’, ne bat͵u mal͵trankvil͵e, El mi͵a brust͵o nun ne salt͵u for! Jam ten͵i mi͵n ne pov͵as mi facil͵e Ho, mi͵a kor’!
